"Μες στο κενό θησαύριζα και τώρα πάλι μες στους θησαυρούς μένω κενός"
Οδυσσέας Ελύτης, Μαρία Νεφέλη
Και τι να γράψει κανείς σε μια εποχή γεμάτη θησαυρούς, σε μια εποχή που το ιστορικό γίγνεσθαι μοιάζει με λευκό νάνο, νεκρό αστέρι που συρρικνώθηκε τόσο, ώστε η πυκνότητα του λίγο λείπει να το οδηγήσει στην έκρηξη;
Μήπως για ατομικά συναισθήματα, μικρές ιστορίες και περιπτωσιολογίες;
Μήπως για την ουτοπία ή έστω τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας για μια νέα ιδεώδη εποχή;
Μήπως για τη γαλλική επανάσταση που έφερε το Ναπολέοντα ή την οκτωβριανή που έφερε το Στάλιν;
Μήπως για την έξοδο;
Ποια έξοδος υπάρχει που να μην είναι αφελής;
Ποια;
