Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009

Κοιτώ- η στρωματογραφία

Κοιτώ το χώμα των άλλων κάτωθε μου.
Στρώματα, το ένα πάνω στο άλλο, το ένα μέσα στο άλλο.
Σπίτια, αυλές με γιασεμιά, σπασμένες στάμνες, χαμόγελα, βογγητά, ερωτόλογα, κλάμμα μωρών, ρόγχοι φευγάτων, λεμονανθοί, εικονοστάσια, ελπίδες, θρήνοι, γέλια γάργαρα, καϋμοί, περιδέραια, χάντρες ψεύτικες σε άσπρους λαιμούς, φιλήματα, αγάλματα κομματιασμένα στο ιερό του σπιτιού, δούλοι και αφέντες, ακροκέραμα, παιδικά παιχνίδια, θροϊσματα φύλλων, το γάβγισμα του σκύλου, το σπαθί που κρέμεται στον τοίχο, η φωτιά που καίει στην εστία, αμφορείς με κρασί πλάι σε κουτάκια μπύρας Φιξ, αγριολούλουδα στο βάζο, μικρά μυστικά, λευκά δαντελένια κουρτινάκια στο παράθυρο της κουζίνας, το παντζούρι που σκέβρωσε και τρίζει, η κληματαριά όταν ρίχνει τα φύλλα της, μάτια που ανθίζουν από έρωτα, γέρικα μάτια που σικοκαίνε ζωή, πολυκατοικίες του ΄60 με στενά μπαλκόνια, καρντερίμια, το τρίτο άλογο του Αχιλλέα που ποτέ δεν βρέθηκε να συμπληρώσει την παράσταση, αστραφτερές φωτογραφίες στο ίδιο κουτί με τις παλιές, το χρώμα που ξέμεινε στους κούρους και τις κόρες, το βλέμμα του Σαρπηδόνα στον κρατήρα του Εξηκία, τα φτερά των αγγέλων στις αγιογραφίες, η μυρωδιά του αγγουρόλαδου στα πιθάρια των νοικοκυραίων, τα μικρασιάτικα τραγούδια.

Κοιτώ το χώμα το δικό κάτωθε μου, τη μνήμη μου.
Στρώματα, το ένα πάνω στο άλλο, το ένα μέσα στο άλλο.
Σπίτια, αυλές με αρμπαρόριζα για το γλυκό βύσσινο, αυλές με μουριές να ρίχνουν τη σκιά τους στο στρογγυλό τραπεζάκι με τις δύο ξύλινες καρέκλες, όλα κόκκινα, το ποτήρι που έσπασε, η σπονδή στους αγαπημένους νεκρούς με την τελευταία γουλιά κρασί τα αφέγγαρα βράδυα του καλοκαιριού, η μυρωδιά από το φιδάκι να διώχνει τα κουνούπια από την βεράντα του πατρικού, τα σπασμένα κεραμίδια στην θύελλα που έκοψαν στα δύο την πορτοκαλιά, τα μάτια που γυαλίζουν στο γλέντι επάνω όταν ρωτάς έναν έναν το τραγούδι που θέλει να του βάλεις να χορέψει το δικό του άγνωστο χορό, η μυρωδιά του θυμαριού που μάζεψες από το βουνό, το τριζοβόλημα των ξύλων στο τζάκι, τα σκορπισμένα παντού παιγνίδια, οι ξεχασμένες σημειώσεις πάνω στα βιβλία, η κουρτίνα που ανεμίζει στη Θυσία του Ταρκόφσκι, τα αναίτια γέλια, τα αναίτια κλάμματα, τα μικρά και μεγάλα ταξίδια, οι άνθρωποι που πάνε και έρχονται, οι άνθρωποι που μένουν, τα βλέμματα που αγγίζουν, ο πόθος, το πάθος, η αγωνία, οι θύρες, όλες είσοδοι και έξοδοι, τα παραμύθια για παιδιά που αγνοούν οι μεγάλοι, οι μπόρες του καλοκαιριού που άφησες να σε βρέξουν, τα σιωπηλά ερωτόλογα, το κύμα που επιστρέφει από την προκυμαία για να φιληθεί με αυτό που έρχεται, τα αγγίγματα στο νου και το σώμα, η θάλασσα που έμαθες κολύμπι και κολυμπάς ακόμα.

Κοιτώ τον ουρανό των άλλων πάνωθε μου.
Στρώματα το ένα πάνω στο άλλο, το ένα μέσα στο άλλο.
Κτίσματα αλλόκοτα, αυλές με άγνωστα λουλούδια και μυρωδιές, φεγγάρια πολλά στον ουρανό, νέες αγάπες νέων αγέννητων ακόμα ανθρώπων, τα γέλια και τα κλάμματα απράλλαχτα με τα παλιά, άγνωστες μουσικές, βλέμματα ερωτευμένων, αλέκτορες πανομοιότυποι με τους παλιούς που πάντα θα λαλούν τρεις φορές, όνειρα και πραγματικότητες που ταυτίζονται ή δεν ταυτίζονται, το νερό που κοχλάζει εδώ και ώρα στην κατσαρόλα, οι άνθρωποι που περπατούν στο γυάλινο πάτωμα του αποπάνω ορόφου και δεν σκέπτονται να κοιτάξουν κάτωθέ τους, νέοι πόθοι με μοντέρνα ρούχα, νέα πάθη με τα παλιά τους ρούχα, νέοι θάνατοι και νέες ζωές, ο ίδιος επιθανάτιος ρόγχος, το ίδιο κλάμμα του νεογέννητου, το πλαστικό ποτήρι που θα βάλει τα λουλουδάκια που θα κόψει από τον κήπο το κοριτσάκι, τοίχοι σπιτιών εκεί που τώρα φυτρώνουν άγρια κυκλάμινα, άγνωστα μπαχαρικά, βιβλία που δεν έχουν γραφτεί ακόμα, ποιήματα που θα χαραχτούν στη μνήμη των ανθρώπων, τραγούδια αγέννητα που θα τραγουδήσουν οι παρέες, τραγούδια που θα ψιθυρίσει ο καθένας μόνος του σαν να ντρέπεται, ματιές που δουλεύονται ακόμα στο βλέμμα ψυχών που δεν έγιναν ακόμα σάρκα, άγγελλοι που θα παρατήσουν την αθανασία για την αγάπη μιας ακροβάτισσας.

Κοιτώ πάνω μου τις στιγμές που ίσως έρθουν.
Στρώματα το ένα πάνω στο άλλο, το ένα μέσα στο άλλο.
Η μουριά στην αυλή μεγάλη, οι κόκκινες καρέκλες ξεθωριασμένες, ο σκύλος δεν υπάρχει πια, τα παιδιά κατηφορίζουν το δρόμο με τα ποδήλατα, οι γκρίζοι κρόταφοι του συντρόφου, τα μακρινά ταξίδια, ο έρωτας να βαθαίνει τη ματιά, το γέλιο να ανακατεύεται με τους τριγμούς στο τζάκι, οι καινούριες φωτογραφίες που θα παγώσουν στο χαρτί το μέλλοντα, οι παρατατικοί, η παραλία που έμαθες παιδί να κολυμπάς αλλά τώρα βυθίζεσαι σε άλλη, οι νύχτες με καταρρακτώδη βροχή, οι στιγμές που άδραξες, οι στιγμές που προσπέρασες, η δουλειά που σε συνεπαίρνει, οι μουσικές που θα σε ταξιδέψουν, τα μαλλιά που μακραίνουν, οι σκέψεις που θα σε κατακλύζουν, οι θυμοί, το βλέμμα που θα αγκαλιάζει, το βλέμμα που θα αγκαλιάζεται, η πόρτα που θα βροντήξει, το κλάμμα και το γέλιο που θα ανθίσουν στο στόμα σου, η αγκαλιά που θα κρυφτείς, η αγκαλιά που θα χαρίσεις, οι γιορτές που θα έρθουν, οι κηδείες, το νεκροκρέβατο, η μνήμη που θα απωλέσεις, η μνήμη που θα προσθέσεις, τα χαμόγελα που θα σου χαρίσουν, τα χαμόγελα που θα χαρίσεις, το μαύρο που θα αλλάξεις με τους γύρω σου, το άδηλο της επόμενης στιγμής, το απρόβλεπτο, η βέρα της γιαγιάς σου, κόσμημα ακριβό που ακόμα θα την βλέπεις στο δάχτυλό σου, η στιγμή που θα την φορέσει η κόρη σου. Όταν εσύ θα έχεις φύγει.


Στρώματα, το ένα πάνω στο άλλο, το ένα μέσα στο άλλο.

Κοιτώ το χώμα των άλλων κάτωθε μου.
Κοιτώ το χώμα το δικό κάτωθε μου, τη μνήμη μου.
Κοιτώ τον ουρανό των άλλων πάνωθε μου.
Κοιτώ πάνω μου τις στιγμές που ίσως έρθουν.

Κοιτώ τη στρωματογραφία.

7 σχόλια:

Tyler Durden είπε...

το ανήσυχο πνεύμα λίγο καιρό ξαποσταίνει,

καλώς σε ξαναβρισκουμε

Κλεοπάτρα και Μινγκ είπε...

Εγώ καλώς σε ξαναβρίσκω! Ευχαριστώ

webwalker είπε...

Καλή συνέχεια Κλεοπάτρα και Μινγκ.

Κλεοπάτρα και Μινγκ είπε...

Ω, καλώς τον!

γ.κ. είπε...

νέοι πόθοι με μοντέρνα ρούχα, νέα πάθη με τα παλιά τους ρούχα, νέοι θάνατοι και νέες ζωές,

........Καλημέρα!!Καλή Επάνοδος.....

Κλεοπάτρα και Μινγκ είπε...

Ψουξ,
το ξέρεις καλά πως το το να φύγει και να αφήσει κανείς μια τρύπα στην άμυνα (του εαυτού), δεν αντέχεται για πολύ.
Η επάνοδος ούτως ή άλλως προβλέψιμη, αν και αρχικά το αγνοούσα.
Καλώς τον.

γ.κ. είπε...

Σμακ!